แม่เล่าว่า ตกเย็นพ่อสะพายเป้ใบใหญ่วิ่ งฝ่าสายฝนขึ้นไปบนสะพานรวมเ มฆ ในม่านฝนอันหนาหนักของพายุฤ ดูร้อน ตัวสะพานได้กลายเป็นสิ่งก่อ สร้างสีอ่อนจางแทบจะลางเลือ นหายไปในพายุเลยทีเดียว แม่ซึ่งแอบมองมาจากริมตลิ่ง ฝั่งตรงข้ามด้วยใจรวนเรอยู่ นาน สุดท้ายก็ตัดสินใจวิ่งขึ้นส ะพานไปหาพ่อ ก่อนจะกอดกันด้วยความรู้สึก ที่ท่วมท้นอยู่ในหัวอก ความรู้สึกต่าง ๆ มากมายพลุ่งพล่านอยู่ในนั้น พ่อหลั่งน้ำตาออกมาซึ่งแม่ส ามารถแยกออกจากหยาดฝนได้ แม่ไม่รู้เหตุผลหรอกว่าทำไม พ่อถึงร้องไห้ แม่เพียงแค่พูดสั้น ๆ ว่า “ออกเดินทางกันเถอะ” แล้วแม่กับพ่อก็ก้าวฝ่าสายฝ นไปด้วยกัน
จากเรื่องสั้นเรื่อง "สะพานรวมเมฆ" ในหนังสือรวมเรืองสั้นชุด "สะพานรวมเมฆ" 2015
จากเรื่องสั้นเรื่อง "สะพานรวมเมฆ" ในหนังสือรวมเรืองสั้นชุด "สะพานรวมเมฆ" 2015
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น
กรุณาแสดงความคิดเห็นโดยสุภาพ และไม่ผิดกฎหมาย